Blog

Na uprawach rzepaku to najczęściej zwierzyna z rodzaju jeleniowatych powoduje szkody. Zanim upłynie miesiąc od zasiania ziaren, obserwujemy ślady żerowania zwierząt na polach rzepakowych. Jelenie czy sarny pojawiają się na uprawach zimą i wiosną. Szacowanie szkód łowieckich na terenach niszczonych przez jeleniowate wymaga dokładnych oględzin oraz podjęcia szeregu innych działań.

Rzepak – kluczowe wiadomości

Zanim przystąpimy do prac w terenie, należy przyjrzeć się informacjom na temat rzepaku. To roślina, której głębokość siewu wynosi zazwyczaj około 2 cm. W zależności od konkretnego regionu, sieje ją na początku, w środku lub na końcu sierpnia. Jeden metr kwadratowy może być obsadzony nawet 50 sztukami nasion; ich minimalna liczba wynosi 25 sztuk/m².

W jednej łuszczynie znajduje się średnio od 16 do 20 sztuk nasion. Jedna roślina rzepaku zawiera z kolei od około 100 do 500 sztuk łuszczyn.

 Zazwyczaj jedna roślina rzepaku posiada połowę zapylonych kwiatów – to właśnie z nich tworzą się łuszczyny.

Średni plon wynosi od 25 do 50 decyton na hektar.

Istnieje 12 faz rozwojowych opisywanej rośliny. Do prawidłowego szacowania szkód łowieckich niezbędne jest wyszczególnienie konkretnej fazy wzrostu.

Proces szacowania szkód łowieckich w rzepaku

Teren, na którym bytowały zwierzęta, nazywany jest powierzchnią uszkodzoną. To od określenia owej płaszczyzny rozpoczynają się prace badawcze.

Powierzchnia zredukowana to z kolei rzeczywisty rozmiar szkód. Wylicza się ją biorąc pod uwagę powierzchnię uszkodzoną, a także procentową ilość zniszczeń występujących na tym terenie.

Wśród istotnych informacji dla szacowania szkód łowieckich na uprawach rzepaku znaleźć się powinny wiadomości o:

• typie zniszczeń; wyróżniamy dewastacje punktowe i gniazdowe; nierzadko zdarza się, że na jednym polu uprawnym występują obydwa rodzaje; powierzchnię zredukowaną określa się wówczas osobno dla dewastacji punktowych, osobno zaś dla dewastacji gniazdowych;
• odcinkach testowych do pobierania prób; wybieramy najdłuższą przekątną pola uprawnego i wzdłuż niej pobieramy próby;
• ilości roślin zniszczonych przez zwierzęta, choroby, szkodniki oraz inne czynniki; należy ponadto wyszczególnić ilość roślin, które nie zostały uszkodzone, a także ogólną ilość roślin w próbie;
• terenach uprawnych, gdzie rośliny w ogóle nie rosną.

Właściwe prace nad szacowaniem szkód przypadają na okres tuż przed zbiorem plonów. Wtedy to określa się wielkość plonu, a na jego podstawie – wysokość szkody.

Od czego zależy wysokość odszkodowania

Wysokość odszkodowania zależy od rozmiaru szkody, ceny skupu rzepaku lub jego ceny rynkowej, a także wysokości kosztów nieponiesionych. Ostatnia zmienna określa koszty, które rolnik musiałby ponieść, gdyby miał magazynować, transportować oraz zbierać plony, jakie zostały zdewastowane. Koszty te należy odjąć je od wyliczonej wysokości odszkodowania.

Rekompensata strat

Sprawiedliwa rekompensata utraty części plonów rzepaku wymaga rzetelnego oraz bardzo precyzyjnego szacowania szkód łowieckich. To proces, do którego przeprowadzenia niezbędne jest podjęcie wielu czynności, dokonywanie skrupulatnych obliczeń, jednak zgromadzenie szczegółowych dowodów i potwierdzenie badań terenowych przynosi efekty w postaci adekwatnych kwot odszkodowań.